Dlaczego zdjęcie panoramiczne szczęki jest ważne?

Zdjęcie panoramiczne, określane mianem pantomogramu, jest wykonywane z wielu powodów. To specjalistyczna procedura diagnostyczna, która polega na prześwietleniu szczęki oraz żuchwy z wykorzystaniem promieniowania jonizującego. Przenika ono przez różne rodzaje tkanek, z różnym nasileniem. Ma ona na celu dokładne ukazanie struktur niewidocznych gołym okiem. Dowiedz się, dlaczego wykonanie takiego zdjęcia jest przydatne i kiedy się je zleca!

Najczęstsze przesłanki wykonywania zdjęć panoramicznych

Pantomogram umożliwia prześwietlenie wszystkich zębów pacjenta, również tych, które nie zdążyły się wyrżnąć. Na uzyskanym obrazie przedstawione są także:

• szczęka,
• żuchwa,
• stawy skroniowo-żuchwowe,
• zatoki przynosowe,
• fragment podniebienia twardego.

Dzięki uzyskanemu zdjęciu panoramicznemu zębów specjalista może dostrzec takie problemy jak:

• nieprawidłowości w zakresie budowy elementów kostnych jamy ustnej,
• kierunek wyrzynania się zębów,
• miejsca zaatakowane przez próchnicę,
• ubytki niewidoczne podczas badania stomatologicznego,
• stopień, w jakim zmineralizowane są zęby,
• stopień zaniku kości,
• położenie korzeni zębów i ich ewentualne złamania,
• przebieg kanałów zębowych i efekty ich leczenia,
• torbiele i ziarniniaki,
• zmiany zapalne i nowotworowe,
• polipy.

Jak wskazują specjaliści Centrum Stomatologii i Protetyki – Pabdent, dzięki pantomogramowi można zdiagnozować wiele poważnych problemów zdrowotnych i szybko wdrożyć niezbędne leczenie. Na zdjęciu tym widać znacznie więcej niż w przypadku wielu pojedynczych prześwietleń.

Jak wykonuje się pantomogram?

Procedura polega na prześwietleniu, za pomocą specjalistycznego aparatu rentgenowskiego, okolic szczęki. Jest ona realizowana w pracowni RTG, a więc pomieszczeniu, którego ściany są zaizolowane, by stosowane promieniowanie nie wydostawało się na zewnątrz. Przebieg badania jest prosty i nie wymaga specjalnego przygotowania. Operator urządzenia daje badanemu jedynie specjalną kamizelkę, która chroni jego narządy przed promieniowaniem.

Pacjent staje przed aparatem RTG i pozostaje w bezruchu przez krótki czas. Zębami musi przytrzymać specjalny uchwyt z wkładką, która ma na celu precyzyjne ustawienie aparatu. Jego głowa zostaje umieszczona pod urządzeniem. W trakcie badania zostaje ona prześwietlona odpowiednio dobraną wiązką promieni RTG, przebiegającą wzdłuż łuków zębowych. Obraz z aparatu jest skanowany w taki sposób, by możliwe było uzyskanie jak najwyższej jakości przy możliwie najniższej dawce promieniowania. Struktury przedstawione na zdjęciu są powiększone o kilkanaście procent.