Dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego - rodzaje i charakterystyka

Dysfunkcje stawu skroniowo–żuchwowego (DSŻ) stanowią złożony problem kliniczny, który może prowadzić do wielu niedogodności w funkcjonowaniu narządu żucia. Objawy te mogą utrudniać codzienne czynności, takie jak jedzenie i mówienie, a także powodować ból i dyskomfort. W niniejszym artykule omówione zostaną trzy różne rodzaje dysfunkcji stawu skroniowo–żuchwowego oraz ich charakterystyka.

Staw skroniowo-żuchwowy i jego najczęstsze dysfunkcje

Jednym z rodzajów dysfunkcji stawu skroniowo–żuchwowego jest zespół bólowy mięśniowo-powięziowy. Ta postać DSŻ jest spowodowana napięciem lub przeciążeniem mięśni i powięzi otaczających staw. Zwykle występują tutaj bóle głowy, a także ból w okolicy skroni i żuchwy oraz ograniczenie ruchomości żuchwy. Długotrwałe nadmiernie wysiłki mięśniowe mogą prowadzić do zmian w strukturze tkanek, co dodatkowo potęguje dolegliwości. Ponadto, syndrom ten może być spowodowany przez zaburzenia psychiczne takie jak stres czy lęki, które wpływają na napięcie mięśniowe.

Kolejnym rodzajem dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego w Gdańsku są zaburzenia ruchowe stawu, które polegają na nieprawidłowej pracy stawów między szyją a żuchwą. Może to być efektem dysfunkcji mięśniowej, zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawów czy też urazów mechanicznych. Typowe objawy to ból i trudności w poruszaniu żuchwą, chrupanie czy zgrzytanie podczas ruchów oraz uczucie spięcia lub blokady stawu. Czasami, w wyniku zaburzeń ruchowych DSŻ, dochodzi do przemieszczenia krążka stawowego, co może prowadzić do większych ograniczeń w ruchomości żuchwy oraz nasilać ból.

Trzecim rodzajem dysfunkcji stawu skroniowo–żuchwowego są zmiany zwyrodnieniowe stawu, które polegają na stopniowym niszczeniu struktur stawowych. Zwykle dotyczą one osób starszych, ale mogą również występować u młodszych pacjentów w wyniku długotrwałego przeciążenia lub urazów. Objawy takie jak obniżenie wysokości przestrzeni stawowej, zanik chrząstki czy kostnienie więzadeł prowadzą do ograniczenia ruchomości żuchwy, bólu oraz zmniejszenia komfortu życia. Leczenie tego rodzaju DSŻ może być trudne i długotrwałe, często opierając się na farmakoterapii, rehabilitacji oraz w skrajnych przypadkach – leczeniu chirurgicznym.